به گزارش سلام لردگان به نقل از شبکه اطلاع رساني دانا، حسن روحاني در خرداد 92 به عنوان هفتمين رييس جمهوري اسلامي ايران با تعداد 18 ميليون و 613 هزار و 18 راي انتخاب شد،
در سالگرد اين انتخاب، به تمام کساني که به او راي دادند تبريک ميگويم، چرا که در مرام ما جز اين نيست که رقيبمان را تکريم کنيم و انتخاب و نظر متفاوتش را محترم بشماريم.
حتي اگر هاشمي، ميرحسين و کروبي در دو انتخابات ?? و ?? به رقيب پيروز خود پيام تبريک هم نداده باشند، اخلاق، منش و اعتقادات ما حکم مي کند طور ديگري رفتار کنيم و به تمام کساني که سال گذشته در انتخابات مثل ما فکر نکردند و روحاني را انتخاب کردند تبريک بگوييم.
ما با افتخار به تک تک کساني که سال گذشته همين روزها مردي از شهرستان سرخه را انتخاب کردند احترام مي گذاريم و بر خلاف کساني که سال ?? راي اکثريت مردم را درجه دو مي ديدند و شعار مي دادند "هر کي جواد مواده، با احمدي نژاده"، معتقديم همه ?? ميليون راي دهنده به روحاني محترمند و اگر خيلي هايشان بيشتر از ما دلشان براي اسلام و ايران نسوزد، قطعا کمتر از ما دغدغه ندارند و سليقه شان متفاوت است.
انتخابات يازدهم رياست جمهوري از يک جهت بي نظير بود؛ از اين بعد که هر فرد منصف و غيرمغرضي که شايد هنوز هم ادعاي کودکانه تقلب 11 ميليوني در انتخابات ?? را باور کرده بود، از عمق جان درک کرد که جمهوري اسلامي از تک تک آراي مردمش حفاظت مي کند..
جمهوريت نظام که در سايه ولايت فقيه معنا پيدا مي کند، حتي حاضر نيست کمتر از يک درصد راي کسي را (معادل کمتر از 300 هزار راي) جابجا کند تا انتخابات را به دور دوم بکشاند و در پس آن هم فرد ديگري را پيروز کند، بلکه رييس جمهور منتخب ملت حتي اگر 50.7% هم راي داشته باشد، تک تک آراي او خوانده و به مردم معرفي مي شود، چرا که برخواسته از اراده مردم بوده و اين موضوع را نه تنها در دموکرات ترين کشورهاي جهان؛ که در هيچ کجاي دنيا نمي توان مشاهده کرد، لذا روسياهي اين مسئله بيش از پيش براي دو خائن بزرگ به ملت ايران در سال 88 باقي ماند و اين روزها بهترين زمان براي محاکمه آنها به جهت دروغ بزرگشان در سال 88 در حق مردم و نظام است.
کساني که هم سال گذشته در چنين روزي به ظاهر رقابت انتخاباتي را باختند، بايد تمرين باخت کنند و ظرفيتشان را خيلي بيشتر از اينها بالا ببرند و در عمل مانند موسوي و کروبي و خيلي از هواداران فريب خورده شان در سال ?? نباشند که با يک شکست، همه چيز را از دست رفته ديدند و کارهايي کردند که هر کسي بعدها تاريخ را بخواند، عرق شرم بر پيشاني اش بنشيند.
حسن روحاني در انتخابات 24 خرداد 92 پيروز شد و همان مردمي وي را رييس جمهور کردند که پيش از اين دو بار احمدي نژاد را به قدرت رسانده بودند. فارغ از مردم شهرهاي بزرگ، اقبال معنادار مردم شهرهاي کوچک و حتي روستاها به روحاني؛ اصلي ترين پيامي بود که بايد از انتخابات خرداد 92 گرفت که ريشه آن هم "اقتصاد" است.
درواقع همان مردمي که سال 84 بواسطه نماد شدن احمدي نژاد براي مبارزه با "فقر، فساد و تبعيض" او را بر هاشمي، کروبي، معين، لاريجاني، قاليباف، رضايي و مهرعليزاده ترجيح دادند و در سال 88 نيز با راي خيره کننده خودشان به احمدي نژاد او را بيشتر از کروبي، رضايي و موسوي مدافع حقوق خود مي ديدند، به روحاني راي دادند؛ چون وي را متفاوت تر از بقيه نامزدها بويژه در عرصه اقتصادي ديدند. چون تصورشان بر اين است که وي شبيه ترين فرد مثل هاشمي است و مي تواند ثبات اقتصادي و رفاه معيشتي براي آنها بياورد.
هشت سال شنيديم و حرف نزديم؛ نه اينکه دولت احمدي نژاد بي عيب و ايراد باشد که انتقادات ما به آن بارها گفته شده است، از اين حيث که حاميان رييس جمهور جديد متوجه شوند کار کردن چقدر سخت تر از سياه نمايي و انتقاد دائم است. به عبارتي تازه دوره ما آغاز شده و اين بار نوبت ماست که از دولت حاکم مطالبه کنيم؛ هر چند ما در دو سال آخر دوره احمدي نژاد و بعد از آن قهر بچه گانه 11 روزه ايشان نيز نشان داديم اگر کسي نتواند انتظارات مردم را برآورده کند يا خلاف شعارهاي خودش حرکت کند، براي ما قابل پذيرش نيست و بايد پاسخگو باشد و سعي کرديم نگاه قبيله اي به سياست نداشته باشيم.
حسن روحاني يک سال است که رييس جمهور قانوني کشور است و من به عنوان کسي که به او راي ندادم و با گفتمان او مخالف هستم، بايد بيش از بقيه حواسم باشد که شان او را حفظ کنم. او قبل از هر چيز بواسطه جايگاه حقوقي اش محترم است؛ هر نقدي داريم بايد در چارچوب قانون، اخلاق و انصاف باشد و نبايد کاري کنيم که فضاي بي بند و باري و حرمت شکني را که دولت گذشته باب کرد را دامن بزنيم و عليه دولت جديد هر چند مخالف ما، شکل بگيرد.
تکريم رقيب، قبل از هر چيز بالا بردن شان خود ماست، به اضافه اينکه ما قبل از اينکه روحاني يا احمدي نژاد برايمان موضوعيت داشته باشد، رييس جمهوري اسلامي ايران برايمان مهم است. مانند آذر سال 83 که وقتي محمد خاتمي در دانشکده فني دانشگاه تهران مورد بي احترامي و هتک حرمت دفتر تحکيم وحدت و هواداران ديروزش قرار گرفت، بچه هاي بسيجي بودند که با همه اختلافشان با خاتمي، از او حمايت مي کردند.
اصلي ترين خطري که در اين سالهاي پيش رو خواهيم داشت "فرهنگ" است و از اين به بعد هر ميزان که نيروهاي حزب اللهي روي فرهنگ کار کنند، کم است. ما انقلابمان يک انقلاب فرهنگي و ديني بوده است اما در سالهاي بعد از انقلاب همواره اين موضوع مورد غفلت بوده است. در دوران سازندگي و اصلاحات که فرهنگ کشور رو به استحاله رفت؛ در دوره احمدي نژاد نيز عملا فرهنگ رها شد و خيلي از سياست هاي فرهنگي قبل ادامه يافت.
لذا درست است که در شرايط کنوني فوريت کشور حل مساله معيشتي و اقتصاد مردم است، اما خطرناک ترين تهديد کشور استحاله فرهنگي است که تا حدي هم رخ داده است. حل اين مساله هم نه به معناي گشت ارشاد، بلکه کارهاي ايجابي است که که تاکنون کمتر صورت گرفته است.
در پايان تاکيد مي کنم به عنوان يک مسلمان ايراني که در اين کشور زندگي مي کنم، واقعا آرزو مي کنم دولت جديد طي سه سال باقيمانده از عمرش در حل مشکلات مردم و وعده هاي مثبتش موفق باشد و حتي اگر کمکي هم از دست هر کسي برمي آيد بايد انجام شود، چون حل مشکلات مردم نسبت به هر مساله ديگر الويت دارد.
سيد مصطفي ميرزاباقري برزي
انتهاي پيام/